Godcentrisch

Ik heb U nodig.
Ik weet niet wat ik nu moet doen, wilt U mij helpen?
Ik begrijp niet wat mijn doen in mijn leven is.
Ik lees in Uw Woord wat U wilt dat ik doe, maar ik heb daar geen zin in.
Ik voel mij zo alleen, bent U er wel?
Ik heb geen zin om anders te zijn dan iedereen, wat U vraagt is te moeilijk.

Allemaal van die die vragen en gedachten die wel eens in mijn hoofd opkomen. Best menselijk, toch? Gisteravond hadden we het erover hoe ik-gericht wel als mens toch zijn. Ook in het geloven. We zijn vaak bezig met onze gevoelens, onze gedachten, onze twijfels en onze levensloop. We hebben iets van God nodig, iets praktische of een richtinggevend briefje uit de hemel. We willen Hem ervaren. En soms als we een hele tijd niet ervaren of horen gaan we twijfelen of hij überhaupt wel bestaat. Ziet Hij mij wel?

In Job 1 vers 21 en 22 lezen we het volgende: 21 En hij zei: ‘Naakt ben ik uit de schoot van mijn moeder gekomen en naakt zal ik in haar schoot terugkeren. De HEER heeft gegeven, de HEER heeft genomen, de naam van de HEER zij geprezen.’ 22 Ondanks alles zondigde Job niet en maakte hij God geen enkel verwijt. 

Alles wat hij had was weg, alles wat hij was is verdwenen. Toch blijft Job Godgericht. Het is ongelooflijk. Wat ons ook overkomt, wat wij ook voelen, wat wij ook willen. Het maakt niks uit. God is God. Bij geloven gaat het niet om onszelf. Het gaat er niet om dat wij in dit leven gelukkig zijn. Het gaat erom dat wij de Heere onze God liefhebben met ons hele hart, onze hele ziel, onze hele kracht en al ons verstand. 

Wil je dat? Wil je God met alles wat je bent liefhebben, gehoorzamen en dienen? Ongeacht van je levensomstandigheden, je gevoelens, de mensen om je heen?Het klinkt je misschien wat radicaal in de oren. Maar als we later voor God staan zegt Hij niet: ''Was je gelukkig dit leven, zoja dan maakt het mij allemaal niks meer uit!'' Hij zegt ook niet: ''Ja, je had het ook wel zwaar te verduren in je leven, weet je wat je gedaan hebt maakt ook eigenlijk niks uit.'' In Jakobus 2: 24 lezen we het volgende: ''Gij ziet, dat een mens gerechtvaardigd wordt uit werken en niet slechts uit geloof.''  Wat je in dit leven doet, doet er toe voor later! 

Hoe vul jij dit in je leven in? Durf jij het aan om boven alles Godgericht te zijn, en niet op jezelf? Zou je leven er anders uitzien als je (nog) (meer) Godgericht zou leven?