God gehoorzamen maakt je niet op korte termijn gelukkig....

Tussen de dagelijkse klussen door neem ik tijd om te mijmeren. Hoe kun je Godcentrische leven was de vraag. Mijn gedachten gaan naar de gebeurtenissen van deze week. Ik merk dat ik steeds meer geconfronteerd word met ons ''anders zijn''. De manieren en redenen waarom wij dingen juist wel of niet doen zijn voor veel mensen onbegrijpelijk.

• Waarom gaat je zoon niet naar het schoolfeest op vrijdagavond?
• Waarom eten jouw kinderen zoveel snoepjes niet?
• Waarom hebben jullie telkens vrij op dagen dat niemand vrij heeft?
• Waarom ben je tegen tovenarij, dat is toch onschuldig?
• Waarom zijn jullie zo streng tegen jullie kinderen?

Als ik nadenk over de antwoorden op deze vragen kom ik tot de conclusie dat er eigenlijk maar een antwoord is! En dat is: God. 

God heeft mij meegenomen op een reis. Deze reis begon bijna 29 jaar geleden toen ik geboren werd. Door ontmoetingen, boeken en  verhalen van anderen leerde ik dingen. Ik leerde om mijn eigen theologische bril af te zetten, om mijn eigen mening over wat er in de bijbel staat even in de koelkast te parkeren en te kijken naar wat Hij zegt. Om verder te durven kijken dan wat ik altijd geleerd en geloofd heb. Om los te laten wat IK WIL dat er staat. En toen las ik dingen in de bijbel die ik niet wilde lezen. Over feesten waar ik nog nooit van had gehoord, over volken, beloftes, wat God verlangt. Over wat zonde nu eigenlijk echt is, over wat ware eredienst is. Over Zijn volk, de rol van de kerk en waar God echt een afschuw van heeft. 

God zette alles keurig voor mij op een rijtje in Zijn Woord. En ik kon er niet onderuit, het was kiezen of delen. En bij God is het toch wel zwart wit. Kiezen om te doen wat Hij wil, en niet wat ik wil. En dat doet soms pijn. Ik ben niet perfect, ik heb ook niet alles al uitgevonden. Jezelf afleggen is niet leuk. Anders zijn dan iedereen is niet leuk. God gehoorzamen maakt je niet op korte termijn gelukkig. Maar het maakt Hem wel blij.

Dus. Godcentrische leven is leven zoals HIJ het wil en niet zoals IK het wil. Het is een keuze, eentje die je dagelijks (soms uurlijks of per minuut) opnieuw maakt. Met vallen en opstaan, door Zijn genade, tijdens de reis die 29 jaar geleden begonnen is en welke waarschijnlijk tot in de eeuwigheid door zal gaan (mijzelf kennende ;))!

Volgende keer meer over hoe ik hier met onze kinderen mee omga.

Godcentrisch

Ik heb U nodig.
Ik weet niet wat ik nu moet doen, wilt U mij helpen?
Ik begrijp niet wat mijn doen in mijn leven is.
Ik lees in Uw Woord wat U wilt dat ik doe, maar ik heb daar geen zin in.
Ik voel mij zo alleen, bent U er wel?
Ik heb geen zin om anders te zijn dan iedereen, wat U vraagt is te moeilijk.

Allemaal van die die vragen en gedachten die wel eens in mijn hoofd opkomen. Best menselijk, toch? Gisteravond hadden we het erover hoe ik-gericht wel als mens toch zijn. Ook in het geloven. We zijn vaak bezig met onze gevoelens, onze gedachten, onze twijfels en onze levensloop. We hebben iets van God nodig, iets praktische of een richtinggevend briefje uit de hemel. We willen Hem ervaren. En soms als we een hele tijd niet ervaren of horen gaan we twijfelen of hij überhaupt wel bestaat. Ziet Hij mij wel?

In Job 1 vers 21 en 22 lezen we het volgende: 21 En hij zei: ‘Naakt ben ik uit de schoot van mijn moeder gekomen en naakt zal ik in haar schoot terugkeren. De HEER heeft gegeven, de HEER heeft genomen, de naam van de HEER zij geprezen.’ 22 Ondanks alles zondigde Job niet en maakte hij God geen enkel verwijt. 

Alles wat hij had was weg, alles wat hij was is verdwenen. Toch blijft Job Godgericht. Het is ongelooflijk. Wat ons ook overkomt, wat wij ook voelen, wat wij ook willen. Het maakt niks uit. God is God. Bij geloven gaat het niet om onszelf. Het gaat er niet om dat wij in dit leven gelukkig zijn. Het gaat erom dat wij de Heere onze God liefhebben met ons hele hart, onze hele ziel, onze hele kracht en al ons verstand. 

Wil je dat? Wil je God met alles wat je bent liefhebben, gehoorzamen en dienen? Ongeacht van je levensomstandigheden, je gevoelens, de mensen om je heen?Het klinkt je misschien wat radicaal in de oren. Maar als we later voor God staan zegt Hij niet: ''Was je gelukkig dit leven, zoja dan maakt het mij allemaal niks meer uit!'' Hij zegt ook niet: ''Ja, je had het ook wel zwaar te verduren in je leven, weet je wat je gedaan hebt maakt ook eigenlijk niks uit.'' In Jakobus 2: 24 lezen we het volgende: ''Gij ziet, dat een mens gerechtvaardigd wordt uit werken en niet slechts uit geloof.''  Wat je in dit leven doet, doet er toe voor later! 

Hoe vul jij dit in je leven in? Durf jij het aan om boven alles Godgericht te zijn, en niet op jezelf? Zou je leven er anders uitzien als je (nog) (meer) Godgericht zou leven?

Gezondheid!

Sinds enige tijd letten we hier thuis meer op onze gezondheid. Niet dat we eerder ongezond aten of leefden, maar het kon beter (vond ik vooral,  volgens mij had het mannelijke deel van ons gezin er niet zo'n last van. Wat is er mis met koekjes, snoepjes, en chips in grote hoeveelheden dan?). Teveel ergens van is nooit goed natuurlijk ;).

Dus toen deden de moerbeijbessen, de goij bessen en de chlorella-algen intrede in ons huis. Ze werden in eerste instantie door ons allen met argusogen bekeken. En toen geroken.... en toen werd er voorzichtig geproefd. En wat bleek: moerbeijbessen smaken net als krentjes, goij besjes smaken lekker in de cruesli en chlorella... sja. Het bleek dat dit eigenlijk hartstikke smerig smaakte, maar wel ontzettend gezond is dus die algen: dat is gewoon even doorslikken met de neus dicht. Met water, op de nuchtere maag.

Van te voren had ik best wel bedacht hoe dat met de kinderen moest. Ze zijn meestal niet zo van de nieuwe dingen, dus in eerste instantie ben ik gewoon zelf begonnen met de rare gezonde dingen. En wat bleek,eigenlijk al naar een paar dagen wilde ze ook weleens proeven. En nu, een paar weken later, zitten we dagelijks aan de kakivruchten, de acai vruchtensappen en de amandelen. We krijgen onze dagelijkse vitaminen zo wel binnen:

• Ijzer, calcium, vitamine C en K, anti oxidanten, vezels.
• Seleen, zink, beta-caroteen, vitamine C, calcium.
• Vitamine b2, b3, b6, b12, magnesium, eiwitten.

Nee, we volgen geen dieet en zijn ook geen gezondheidsfreaks geworden. Wel probeer ik mijzelf en mijn gezin bewust te maken van de brandstof die we in ons lichaam stoppen. En dat bepaalde voedingstoffen een hoger rendement opleveren dan andere. En dat we gebruik kunnen maken  van de natuurlijk brandstoffen die de natuur ons geeft zodat ons lichaam zo optimaal mogelijk kan groeien en werken. 

Moerbeijbessen

Goijbessen

Kleine kinderen worden groot!

Over 8 weken zal Raphael 4 worden en ook naar school gaan, zo breekt er dan in zijn leven een nieuwe fase aan. Hij heeft er al ontzettend veel zin in en vraagt natuurlijk regelmatig wanneer hij al mag. Nathan zit in verband met onze verhuizing sinds deze week op de nieuwe school en heeft het ook naar zijn zin. Dat doet mijn moederhart goed!

Met het naar school gaan komen er ook nieuwe invloeden in ons gezin. Onze kinderen gaan naar een school waar veel verschillende mensen met verschillende levenswijzen zitten. Dit is een bewuste keuze van ons als ouders omdat we het belangrijk vinden onze kinderen te leren dat ''de echte wereld'' ook zo in elkaar zit. Alle mensen zijn en denken anders en dat is ok. Verschillen zijn waardevol. Hoe kun je dan toch met elkaar samenleven, van elkaar leren en ook samenwerken? En ook het besef dat zij zelf ook anders zijn, dat wij anders in het leven staan en dat dat ook ok is. Zelfvertrouwen. Erg belangrijk. Toch zijn er ook soms dingen die niet fijn zijn. 

Soms maak ik mij wel eens zorgen (wie niet ;)) over de geestelijke gesteldheid van de kinderen. Thuis kan ik precies filteren wat ze wel of niet doen, zien, horen of willen. Op school en tijdens het spelen met vriendjes kan dat niet. Ze doen misschien dingen die ze eigenlijk niet willen of zien iets op televisie waar ze bang van worden. Het loslaten van mijn kinderen is moeilijk. De verantwoordelijkheid drukt zwaar. Op de momenten dat het mij soms wel eens aanvliegt probeer ik voor mijn kinderen bidden. Dat ze beschermt mogen zijn, dat ze het zelfvertrouwen hebben om ''nee'' te zeggen als het nodig is  en dat ze mogen bedenken dat Gods Geest in hen woont en ze niet bang hoeven te zijn. Het sterkt mij ook, om te bedenken dat ik mijn kinderen eigenlijk samen met Hem mag opvoeden. Als ik ze loslaat, houdt Hij ze vast. Wat er ook met ze gebeurt, Hij is erbij. 

Natuurlijk weet ik dat dit niet betekend dat mijn kinderen niks zal overkomen. Maar niet wat er gebeurt, maar hoe ik daarmee om ga bepaalt de geestelijke gesteldheid van het hart van mijn kinderen. Ik vind rust en de vrede in mijn hart. En als Nathan dan zegt: ''ik ga later een meisje trouwen die ook van God houdt zodat we samen van Hem kunnen houden'' kan ik alleen maar glimlachen en bidden dat deze hartsgesteldheid hem nog lang bij mag blijven.

Dank U Vader voor mijn prachtige kinderen en dank U dat U ze vast houdt als ik ze (met moeite) los probeer te laten!