In de afgelopen weken is er een paar keer tegen mij gezegd door vriendinnen dat ik wel ''extreem'' ben in hoe ik leef, maar wel op een positieve manier werd er dan achter aan gezegd. Ik denk dus dat ik het als een compliment mag opvatten. Het lijkt wel abnormaal om de bijbel te lezen, en vervolgens te doen wat er staat. De laatste weken word ik zelf ontzettend bepaald bij het thema ''vertrouwen op God''. De gelijkenis van de zaaier kwam voorbij, de gelijkenis van de wijze en de dwaze man die een huis bouwden, een prachtig nummer van Christian Verwoerd ( Als de berg Sion ).
Het lijkt alsof God weer bezig is mij iets te leren ;). Hij gaat weer een stapje verder. Niet diegene die het Woord horen, maar diegene die doen wat Hij zegt. Wie zijn vertrouwen op God stelt, komt niet bedrogen uit. Niet wankelen, maar blijven staan. En dan merk je dat het best moeilijk is om Gods Woord blindelings te vertrouwen. Want blijkbaar vinden veel mensen dat ''extreem''. En dat is lastig. Er komt strijd. En ernstig genoeg komt die strijd uit twee hoeken, zowel vanuit gelovigen als vanuit ongelovigen. Dan rest er voor mij maar 1 ding: vertrouwen op God, op Zijn zachte stem in mij. Die stem die fluistert: Volg mij.
Ben ik bereid om de consequenties te aanvaarden? Ben ik bereid helemaal alleen met mijn man en God te staan. Kan ik de strijd aan? Want een strijd, dat is het echt. Ik ben over het algemeen niet zo iemand die ''achter elke boom een boze geest ziet''. Maar de machten van de duisternis die trekken aan ons. ''god zit in jezelf'', ''ach, als jij denkt dat je zo moet leven moet je dat maar doen, als het voor jou maar goed voelt'', ''je moet jezelf ontwikkelen en verrijken'', ''wat geeft het dat de bron ergens fout van is, het is zo onschuldig'', ''God is liefde, dus speel het niet zo zwart-wit''. Deze zinnen hoor ik uit de monden van gelovigen en ongelovigen, ze hebben betrekking op bijvoorbeeld Yoga, tovenarij, wetteloosheid. En dan denk ik: zijn jullie aan het slapen??? Open je bijbel! Dan zul je lezen hoe God over deze dingen denkt, dan zul je lezen hoe God over lauwheid denkt! Als je lauw bent, spuugt God je uit (gelukkig zijn het niet mijn woorden ;))!
God verwacht van ons dat wij als gelovigen in Zijn Woord lezen, en doen wat erin staat. Ben jij bereid dit te doen, en de consequenties te aanvaarden? Ben je bereidt vriendschappen op te geven, uitgelachen te worden door mensen om je heen, alleen te staan op de school van je kinderen? Ben je bereidt om te lijden om Zijn Naam? Ik hoor je denken: nou, nou, je maakt het wel erg extreem..... Maar wat nu als er geen strijd is? Kan er dan overwinning zijn?
Vanmorgen nog op school, keek ik de duisternis recht in de ogen aan. En God daagde mij uit: wat doe jij? Vechten of vluchten? Je mond opentrekken, of je uit angst om afgewezen te worden stil houden? Durf jij voor Gods principes te gaan staan, ongeacht de kosten....?
''Vader, geeft U mij meer van Uw Liefde en Uw Geest. Ik verlang ernaar om niet lauw te zijn, maar om de angst om afwijzing uit te bannen en voor Uw principes te gaan staan. Wat het ook kost. Ik bid dat ik meer en meer een biddende en strijdende vrouw mag zijn! Dank U wel voor Uw bescherming! In Jezus'naam, amen!''
Ik eindig met dit confronterende nummer van Christian Verwoerd: Ben je Hem gehoorzaam? ''Als jij gelooft in Jezus naam, die redding bracht aan jou. Waarom brandt jouw hart dan niet, waarom is het zo lauw? Als antwoord op de redding die Hij jou geeft, wordt jij geacht te doen de wil van Hem die eeuwig leeft. ''
