De afgelopen week moest ik telkens weer aan deze blog denken, en tot mijn schaamte heb ik ruim 4 jaar geen letter op papier gezet. Inmiddels is er in onze gezinssituatie wel een en ander verandert. Sinds oktober 2015 lopen hier namelijk 3 zonen rond in plaats van 2. We hebben ontzettend moeten wennen aan het hele 'we hebben weer een baby in huis-idee', maar nu hij de 1 gepasseerd is voelt het allemaal weer heel vertrouwd en zijn we weer gewend (al is het nu gewoon met nog wat meer herrie, rommel en wasgoed :)).
Nu de oudste langzaam richting de puberteit opschuift, merk ik dat mijn rol als moeder eigenlijk ook wat zou moeten veranderen. Was het eerst vooral grenzen aangeven, veel zuchten en brommen en en voordoen, het lijkt nu op te schuiven naar gesprekken over grenzen, zuchten en brommen en hopen dat alles wat je er al die tijd instopte er ook uitkomt. En soms word ik dan toch verrast door mijn kind. Soms zie ik een flitsje van de volwassen man die hij zou kunnen zijn, en tegelijk komt daar de angst voor de puberteit. Want eerlijk is eerlijk, ik zie er best een beetje tegenop. Ik hoor toch veel verhalen van collega-moeders over ruzies, brutaliteit en schelden. En dan denk ik, hoe ga ik (en hij) het ooit overleven? Gelukkig hoor ik wel verhalen over kinderen die de puberteit een soort vrolijk doorhuppelen. Ik was zelf ook een vrij gemakkelijke puber (de ergste dingen die ik deed waren een keer een nepneuspiercing nemen en een keer stiekum gaan stappen toen ik 16 was), ik moet er maar hopen dat ik die genen heb doorgegeven aan de kinderen.
Al teruglezen over mijn blog kom ik mijn dilemma over het thuisblijfmoederschap ook weer tegen. En verhip, het dilemma kwam het afgelopen jaar weer voorbij. Al een tijdje was daar weer die onvrede. Ik had het gevoel mij niet te ontwikkelen, alsof mijn hersenen stil stonden en ik niks presteerde. Ja, ik had net een kindje gekregen waar ik ontzettend druk mee was maar toch was die onvrede daar weer. Ik zal er eens een andere blog tegenaan gooien om uit de doeken te doen hoe ik mij daar overheen heb geworsteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten