In de grote lijnen ben ik ook wel in balans. Mijn onbalans zit hem in de kleine dingen. Eerst dagen lang weinig energie hebben, vervolgens wat energie krijgen, het hele huis van top tot teen schoonmaken en dan weer een paar dagen weinig energie. Waarom kan ik niet gewoon elke dag een beetje doen? Wekenlang weinig met God bezig zijn, savonds wel bidden voor het slapengaan en dat was het wel, vervolgens een week lang continue bidden, zingen en in contact zijn. Na die week ben ik het eigenlijk zo zat om de hele dag zo ''geestelijk'' bezig te zijn waardoor ik de dagen erop weer terugzak naar 2 keer bidden op een dag. Waarom kan ik niet elke dag ''gewoon normaal'' doen? Gezond eten, soms heb ik weken dat ik elke dag vers brood heb, gezond zelfgemaakt avondeten en geen snoepjes of koekjes in huis heb. Vervolgens gaat het een dagje mis door onvoorziene omstandigheden, en gooi ik de handdoek in de ring. Waarom kan ik niet gewoon gematigd zijn?
Wat ziet hier achter, wat gaat er toch telkens mis bij mij? Is het mijn persoonlijkheid, ben ik te perfectionistische? Verdeel ik mijn energie niet goed? Of zijn mijn plannen te groots, denk ik teveel en doe ik te weinig? En welke rol spelen mijn hormonen hierin eigenlijk? Of is dit gewoon typische iets vrouwelijks en hoef ik mij totaal geen zorgen te maken? Er zitten ook wel voordelen aan, wegen die op tegen de nadelen?
Ik voel zon situatie trouwens nu ook op mijn blog aankomen. Eerst maanden niet bloggen, en vervolgens 5 bogs in een week eruit gooien.... thats me!
Herkenbaar! Ik heb zelf vaak hetzelfde, blijkbaar een kenmerk van perfectionisme. Je kunt proberen het wat uit te balanceren, maar dat is erg moeilijk. Soms helpt het als iemand anders je met je voeten op de grond zet. Wat mij ook hielp, is dat ik nadacht over wat voor mij echt belangrijk was, wat het minimum was dat ik gedaan moest hebben. Bijvoorbeeld: ik moet elke dag mijn bed opmaken en de badkamer proper maken. Of ik moet elke dag twee stuks fruit gegeten hebben. Dat is het absolute minimum. Alles wat meer is, is een leuke 'extra'. Natuurlijk doe ik bijna altijd meer en op mijn 'top' dagen, is heel het huis proper, heb ik perfect gezond gegeten, gesport, mijn kleerkasten heringericht en een cake gebakken, maar als ik dat als ideaal stel, heb ik voortdurend het gevoel dat ik faal. Beter slordig gelukkig dan perfect ongelukkig!
BeantwoordenVerwijderenJa misschien moet ik ook maar eens een absoluut minimum instellen. En overeenkomen met manlief ;), zijn minimum en mijn minimum zitten niet altijd op een lijn.
BeantwoordenVerwijderenIk heb wel eens ergens gelezen dat je minimaal 3 maanden iets doen om 't een autimatisme te laten zijn/worden. Daarvoor schijnt het lastig te zijn en dat ervaren we denk ik allemaal, net zoals jij 't omschrijft!
BeantwoordenVerwijderenSinds ik dit weet... Ben ik druk bezig me vast te houden aan die 3 maanden. Echt mezelf dwingen... Gewoon doorgaan... Na 3 maanden wordt 't normaal en zit 't in je! En ik moet eerlijk bekennen met 1 ding zijn we nu ruim 3 maanden bezig en 't werkt! Het is normaal geworden. Ook al gebeurd 't een dag niet... Niks aan de hand, want morgen is 't gewoon weer normaal!
Misschien is dit oa een deel van 't "probleem"
Liefs Ilse
Ennnuhhh laat maar komen hoor die blogs ;)
Ik heb altijd gehoord 6 weken, maar dat klopt inderdaad zowiezo niet! toch maar nog eens iets langer proberen ;)!?
Verwijderen